Λίλα Παπούλα
Ό,τι απέμεινε
16.10 – 10.11/2014
Τα έργα της Λίλας Παπούλα, χαρακτηρίζονται από την σχεδόν «αυτόματη» γραφή τους, τις συνεχείς επεμβάσεις και επικαλύψεις, αλλά και την ίδια την υφή της ματιέρας, τα οποία συνδυαστικά αποπνέουν μια αδιόρατα νοσταλγική διάθεση- όχι όμως και θλίψη- παρόλο που τα ερείπια που διαφαίνονται στα έργα της έχουν τον χαρακτήρα του τελεσίδικα εγκαταλειμμένου, μέσα όμως από αυτά δημιουργείται η αίσθηση μιας επιτελεσμένης φθοράς με ανεξίτηλα τα στίγματα της κοινότοπης καθημερινότητας των ανθρώπων που κάποτε τα κατοικούσαν, οι οποίοι είναι παρόντες μέσα από την απουσία τους.
Ο Γιάννης Μπόλης, Ιστορικός Τέχνης, Επιμελητής ΚΜΣΤ, αναφέρει γι’ αυτή την έκθεση:
«Με εκκίνηση και οδηγό φωτογραφίες που τράβηξε η ίδια και οι οποίες λειτουργούν ως ένα είδος «ημερολογιακών σημειώσεων», ερεθισμάτων και μνημονικών ανακλήσεων, παρουσιάζει συνθέσεις, όπου το ατομικό συμβιώνει με το συλλογικό […]. Τόποι οικείοι και συνάμα ανοίκειοι. Απόηχοι και σπαράγματα μιας αλλοτινής ζωής που πέρασε και χάθηκε. […]
Τα ερείπια της Λίλας Παπούλα […] γίνονται μεταφορές των ψυχικών ρηγμάτων και της πολυπλοκότητας ενός κατακερματισμένου κόσμου που έχει απολέσει τις σταθερές και τα σημεία αναφοράς του στη σημερινή παράδοξη και δραματική συγκυρία της αστάθειας, της ρευστότητας και της μετάβασης, έρχονται να δοκιμάσουν τους φόβους και τις ανησυχίες μας, να στοιχειώσουν το μυαλό μας, να χαρτογραφήσουν τους διχασμούς και τις υπαρξιακές αγωνίες του σύγχρονου ανθρώπου, να εξομολογηθούν την ποιητικότητα της ανολοκλήρωτης προσπάθειας και της ηθικής του αδιεξόδου, να προτείνουν ένα ταξίδι αυτογνωσίας και επιστροφής σε ξεχασμένες αξίες, να ενεργοποιήσουν και να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη».
